Ik raak er aan gewend, zo’n beetje, aan dat binnen zitten. Pas gisteren viel het me buiten in het winkelcentrum op, hoe we met z’n allen aan het stoethaspelen zijn gedurende deze Coronacrisis. Wat weten we immers? Doen we het goed, doen we het fout? Zijn we op de goede weg, of stoethaspelen we maar wat? Alles komt namelijk zo onbeholpen over. Terwijl ik gisteren T-Mobile binnenstapte...
Tot mijn veertigste was er nog niets aan de hand. Mijn buik leek strak, en ik had tot die tijd nog zo goed alle verleidingen weten te weerstaan, al was het dan wel verdraaide moeilijk gebleken. Als rechtgeaarde kwart-Belg hou ik immers iets te veel van friet. En bitterballen, dat ook. Maar toch, ik zou never nooit niet tot die vrouw verworden met een slappe buik, té dik, en schijnbaar uitgezakt...
Enigszins vertraagd begon ik aan de derde werk van de cursus Science of Wellbeing. En daarin wordt deze week het onderwerp ‘miswillen’ behandeld. Miswillen is alles wat je intuïtie je vertelt dat je nodig hebt, maar wat in zekere zin relatief on- of niet belangrijk blijkt voor je welzijn. En het is alsof de duvel ermee speelt, ergens is mijn intuïtie reeds op het goede pad, ik voorkom...
Jaren geleden schreef ik voor aboutblank.nl (een blog over all things webloggen). In eerste instantie (rond 2007, jawel) deed ik de boekreviews van bloggers die reeds een heus boek hadden geschreven en gepubliceerd. Ik weet nog goed hoe Aukje mijn werk altijd redigeerde. En dat was nodig mensen, hard nodig. Aukje had nog net geen zweepje bij de hand. 😉 Maar mettertijd begon ik me overal mee te...
