Ik hou niet van spelletjes, had ik dat al gezegd? Of beter, ik kan niet tegen mijn verlies. Of eerder, het doet me vrij weinig, een spel. En Bingo is inderdaad een spel wat ik alleen voor de lol zou spelen, om op het verkeerde moment Bingo te roepen. Gewoon vanwege de hilariteit. Terwijl we vroeger wel vaker Bingo meededen, want mijn opa nam deel aan een heus koor. En zo’n Bingo-avond was...
Van de week mocht ik weer, conform de oproep van het Bevolkingsonderzoek, even door óf langs de tietenpletter. Ik stapte er enigszins laconiek in, zie geen beren op de weg, want de vorige keer was het een piece of cake immers. Geen pijntjes, geen gedoetjes, niets van dat alles. Bovendien heeft mijn lichaam genoeg spekkie spekkie opgebouwd om elk pijntje te ondervangen, zo dacht ik. Nu dat heb ik...
Jezelf vervelen, da’s pas goed, zo roept men. Want uit die luie ledigheid kunnen vaak gedachten ontstaan, en daaruit ontspruit zomaar ineens een creativiteit waar je “u” tegen zegt. Dus als ik eens een dagje heb dat ik me waanzinnig verveel, maak ik mezelf niet al te veel zorgen. Feitelijk laat ik het lekker over me heen komen, en geef die verveling alle kans me daarna weer even...
Ik ben soms wat obstinaat. Je hebt websites en blogs. Je hebt blogs die blogs zijn en websites die zich voordoen als blogs omdat het louter ‘How-to’s’ betreft. Tenzij je Blogtrommel.com heet, maar dat terzijde. Het zou natuurlijk mijn pret niet mogen drukken, maar ik twijfel onderhand erg aan de principes van een blog of waarom men het zo noemen wil. Het gaat dan ook allemaal...
Het is natuurlijk superhandig dat invriezen van eten altijd, maar momenteel groeit mijn antipathie ertegen. Die kant-en-klaar gesneden groente, bijvoorbeeld, wat dan allemaal machinaal klaar gemaakt wordt, tegenwoordig. Ik ruik niet die geuren, niet dat verse. Ik wil van de weeromstuit weer alles zelf gaan snijden. Dan maar iets duurder uit zijn, maandelijks. Want dat voorverpakte kant-en-klaar...