Het is half oktober 2020. Op mijn verjaardag (NB) werd opnieuw een gedeeltelijke, met mijn inziens een oproep naar een ‘intelligente’, lockdown aangekondigd. Bij vlagen roept dat een misselijk gevoel bij me op, wat soms leidt tot diep zwartgallige gedachten. De volgende vlaag die zich bij me aandient, is dat mijn stemmingen beter zouden kunnen. Ik zoek de vrolijkheid dan weer eens op...
Toen ik nog 8 was, kon ik me een leeftijd als 53 nauwelijks voorstellen. Dacht destijds dat je dan vast al gruwelijk oud zou zijn. Maar hee, dat valt nog alleszins mee hoor. Ik kan de jeugd immers nog steeds goed volgen, en voel me dan ook nog erg ‘jong’. Zoals ik reeds op een eerdere verjaardag opperde, ik voel me nog steeds 18 met zo’n 30 jaar ervaring. Ach hoe ouder je wordt...
Als geen ander hoop ik dat jij als lezer mentale klachten ontbeert. Of misschien wens ik je dat oprecht wel toe, omdat ik tezelfdertijd hoop, dat je er weer beter én sterker uit zult klimmen. Want als je er ‘overheen groeit’, uit dat beruchte dal, en je er weer een beetje tegen kan, dan word je geheid de kracht zelve. Trust me, been there, en ik weet er alles/een heleboel van...