In de verte zie ik hem aan komen lopen met zijn gekromde rug. Ik moet altijd grinniken om zijn pertinente weigering om dan toch maar een rollator ter hand te nemen, zelfs nu hij al ver in de tachtig is. Sinds kort is hij weduwnaar. Zijn vrouw heeft jaren geleden aan Alzheimers en later ook Parkinson. Hij heeft haar minstens acht jaar intensief verzorgd. Ik kan me heel goed voorstellen in welk een...
Met de fik stevig in Amazone’s regenwouden en de consequenties die dat voor Moeder Aarde zal hebben. De ene na de andere flater van een supermachtige president (lees: Trump) die niet wil sporen. Om maar niet te spreken van mijn verontwaardiging over de verbazing van onze eigenste politici inzake de stijging in het aantal daklozen. Het lijkt er momenteel inderdaad verdomde veel op dat men op...
Je kent ze wel, die mensen die altijd reageren met: ‘Nee, geen last van!’, als jijzelf gewoon – doodgewoon – eenvoudig en eerlijk bent door een oprechte statusverhandeling te geven op de vraag hoe het nu met je gaat. ‘Het leven is toch ge-wel-dig?!’ is hun stelselmatige respons. Waardoor je gelijk de neiging krijgt om ze eens flink door elkaar te rammelen. En...
Het is inmiddels een gekrioel van jewelste in dat bakje. De wespen komen nietsvermoedend op die heerlijke limonade-geur af. Weten zich in het bakje te wurmen, en daarna begint voor hun de slag van leven op dood. Ik kan het heel slecht aanzien. Want als ik dit gevecht gewaar word, heb ik de neiging ze direct te bevrijden. Kunnen zij het helpen dat ze geboren zijn als insect, immers? Maar...
Reeds toen ik nog een kleine Pix was, had ik er een behoorlijke hekel aan om bij andere kindjes thuis te spelen. Want daar kreeg je als snoepgoed dat gewraakte rode doosje, vol ‘gezonde’ rozijntjes, en Godbetert: limonade. Dat geeft al aardig weer wat een werkelijk verwend nest ik toen al was. Thuis dronk ik liters cola, immers. En een koekje of snoepje, je-weet-wel die caloriebommen...