Tagdaglicht

In het holst van de nacht schrik ik wakker. En voel me ziek, zwak en misselijk. Even raak ik weer opstandig omdat niemand me ooit heeft verteld, dat die verrekte menopauze wel zo verdraaide lastig kan zijn. Dus stap ik mijn bed uit, en schenk mezelf een kop stomend hete koffie in, die ik met twee Panadolletjes – vanwege de pep die dat veroorzaakt – achterover sla. Liefst blijf ik nu...