Mijn favoriete opa had Esperanto als zijn stokpaardje. Hij voorzag een wereld waar iedereen ‘gewoon’ weer met elkaar kon praten, en elkaar zelfs zou begrijpen, zolang we die rare taalbarrière maar voorbij waren. Deze opa kon overigens prachtig schrijven. Zijn eerste – en komische – versje in mijn poëzie-album is er nog steeds een, die ik graag teruglees. Hij was ook...
#WOT deel 8: woord
#